PEDAGOGIZACJA
RODZICÓW
„CO POWODUJE
AGRESJĘ U DZIECI
W WIEKU PRZEDSZKOLNYM?”
Opracowanie i przedstawienie
referatu: mgr Jolanta Beziuk.
W naszym codziennym życiu coraz częściej
spotykamy się z problemem agresji,
przemocy, konfliktu. Już w przedszkolu spotykamy dzieci, które
nie potrafią podporządkować się dyscyplinie.
Mimo usilnych zabiegów obserwujemy w
przedszkolu nasilenie się zachowań agresywnych. Przede wszystkim
należy sobie uświadomić, gdzie tkwi źródło tych problemów.
Niestety okazuje się, że bardzo często znajduje się ono już w
najbliższym otoczeniu dziecka, czyli w rodzinie.
Spróbujmy dowiedzieć się, co może być
przyczyną takich zachowań.
Uwarunkowanie agresji w środowisku
rodzinnym. Atmosfera panująca w domu ma ogromny wpływ na
prawidłowy rozwój społeczny dziecka.
Gdy klimat w rodzinie jest chłodny, między
członkami rodziny brak miłości, szacunku, wzajemnego zaufania,
nie współdziała się i wzajemnie nie
pomaga wówczas powstałe zaburzenia interpersonalne mogą
przejawiać się w postaci jawnej agresji lub w formie
dystansu. Złe stosunki panujące między rodzicami są często
źródłem zaburzeń zachowania ich dzieci.
Na zwiększenie pobudliwości i agresywności
dziecka mają wpływ konflikty między rodzicami i dziadkami.
Rozłąka z jednym z rodziców może
doprowadzić między innymi do utraty
poczucia bezpieczeństwa. Rozbicie rodziny może wywołać depresję
i różnego rodzaju objawy nerwicy, jak również stwarza
sprzyjające warunki dla aspołecznego zachowania się.
Dzieci, którym poświęca się zbyt mało czasu
są zwykle nietolerancyjne i niewrażliwe na krzywdę ludzką,
bywają bezwzględne w egzekwowaniu tego, co ich zdaniem im się
należy.
Dziecko wychowywane w miłości i poczuciu
bezpieczeństwa da sobie radę w różnych
warunkach, będzie też umiało kontaktować się z różnymi ludźmi.
Ważną sprawą jest, aby dziecko nauczyło się
akceptować samego siebie, aby znalazło w sobie wartości, na których
może się oprzeć. Poczucie własnej wartości powinno wynosić się z
domu rodzinnego. Jeśli dziecko czuje się niepewne,
niedowartościowane, wymusza zwrócenie na siebie uwagi.
Chęć zwrócenia na siebie uwagi,
zaimponowanie rówieśnikom często jest przyczyną agresji. W
pobliżu zawsze znajduje się ktoś słabszy – ktoś, komu można
dokuczyć, popchnąć, pobić, zabrać własność. Innym czynnikiem
związanym z życiem rodziny wpływającym na wystąpienie
agresywnego zachowania się dzieci jest zła sytuacja materialna i
mieszkaniowa.
Formowanie się osobowości agresywnej jest
również konsekwencją wpływu określonych cech osobowości matki i
ojca oraz postaw wychowawczych rodziców.
Wyróżnia się następujące typy osobowości
matek i ojców, które przyczyniają się do negatywnego
funkcjonowania emocjonalnego dziecka.
TYPY MATEK
-
autokratyczna - wymaga od dziecka
bezwzględnego posłuszeństwa
-
pedantyczna - drobiazgowa, nieustępliwa
-
niezrównoważona - nerwowa
-
nie kochająca - nie troszczy się o
dziecko
-
nieszczęśliwa - smutna i zgorzkniała
TYPY OJCÓW
Rodzina oddziałuje na jednostkę najdłużej
niekiedy przez całe życie.
Wraz z wiekiem dziecka niektóre jej funkcje
przejmują stopniowo inne środowiska wychowawcze, opiekuńcze i
kształcące.
Dziecko uczęszczające do przedszkola staje
się członkiem nowego środowiska, członkiem przedszkolnej
społeczności, w której działają ustalone normy i zasady. Przed
dziećmi stawia się szereg wymagań i zadań.
Dziecko przebywające w grupie, nawiązuje
kontakty społeczne z kolegami i osobami
dorosłymi, które wpływają w dużym stopniu na przebieg
socjalizacji. Bardzo ważna dla dziecka jest akceptacja kolegów i
wychowawcy. Jeżeli jest brak akceptacji którejkolwiek ze stron,
dziecko czuje się zagrożone i mogą wystąpić u niego
objawy agresji. Nauczyciel powinien być tą osobą, która wzbudzi
zaufanie, zapewni bezpieczeństwo, pomoże rozwiązać problemy
wychowanków. Starajmy się więc przekazać dzieciom takie
wartości, aby stały się rozsądnymi i wrażliwymi ludźmi,
umiejącymi zachować się mądrze w każdej sytuacji.
Źródła:
1. „Lęk, gniew, agresja” –
Rancchburg J, WSiP, W-wa 1993r.
2. „Psychologia”, Sperling P.A ,
Zyski S-ka, Poznań.
3. „Psychologiczna analiza
agresywnego zachowania się”, Skorny Z., PWN, W-wa 1968r.
4. „Dlaczego nasze dzieci
sprawiają trudności wychowawcze?”, Popielarska A., Mazur M.,
PZWL, W-wa 1973r.
|